Vakti Geldiğinde

[Faruk Saim]

Vakti geldiğinde konuşacaktım
Ve vaktini erkene almak adına
Nice tabular ,duvarlar aşacaktım.

Vuslata vakit biçmekle avunmuş,
Seni sana karşı savunmuş
Ve sensizliğe siper almış olacaktım.


Ne vakte tahammül etti merakın
Ne sabrı yetti haddime zamanın
Sen bana zamanı kabullendiremedin,
Bense sana, değerini anın.

Sonunda zamanın sabrı taştı
Ve kaderin hükmü irademizi aştı
Nuh tufanı iken malum kuruntu
Zamanla değil ikrarla yatıştı.

Akıl anlayamazken ahiri
Göz görmekten kaçıyordu zahiri.
Sensizlik dayanmıştı yasak şehrin limanlarına
Tüm azalarım seni isterken
Sensizlikle merhaba demiştim yarına.

Sensizlik kolaçan ediyordu yarını
Ve karşısında bulduğumda kendimi
Sormadan halini hatırını
Bugüne gasp edecektim seni
Bir kez daha aşarak haddimi.