GECE DÜŞLERİ

[Halit Oguz]

Katran karası geceler
Sessizliğe bulanmış
Dil, hep bir kelimeyi heceler
Onu söyler, onu ister ve der,
Yaşamak dediğin bu anmış

Götürür biçimsiz hayallerimi karanlık
Kendi rengine bürür
Yutar tüm renklerimi
İplik iplik söker umutlarımı
Çözer beni, yayar, dağıtıp
Sıpıtıp atar, çaresiz bakarım
Köşenin birinde tortop olmuşum
Bir nankör kedi bile ciddiye almaz halimi
Bir oyun bile olamam artık
Bir koyun şu an benden daha değerli
Ama durmuyor içim

Kan bürümüş akşam ufuklarını
Kan yürümüş gözlerime
Kanlı gözlerle kanlı ufuklara dalıyorum
Gözler kan, ufuklar kan, pencere kan
Batışım benim de Güneş gibi
Kanlı bir kürenin hesap soruşları
Başımı ağrıtıyor
Ağır başım kalkmıyor

Her güne bir hesap vermek gerek
Her güne hesabı bir bir vermek gerek
Ağır ve ağrıyan başımı kaldırıp
Güneş’e güle güle diyor ve başımı indirip
Arz’a özrümü arz ediyorum
“Bunca yükün varken
Kan revan içindeyken
Yük olmak istemem sana
Ama benim de yüküm ağır
Bir dünyanın içinde
Başka bir dünya taşıyorum
Atlas seni taşıyor –güya-
Ben Atlas’ı taşıyorum”
Sevmek haddim değil
Biliyorum, haddimi aşıyorum…

[Faruk Saim]

Atlas'ın kullanımı şiire farklılık katmış.gayet hoş olmuş ve söyleyeceğim birşey oluştu zihnimde...aşk tanımı ama olsun...


Aşk haddini aşmaktır...