ALEV SAÇLARIN RÜZGARI ÖLDÜRÜR

[Halit Oguz]

Alev saçların rüzgarı öldürür
Halbuki sıkıntı bastığı anlarda benim
Kendisine muhtaç olduğum şeydir rüzgar
Bilirsin sensizlik bende sıkıntı doğurur
Alev saçların rüzgarı öldürür
Kar kırmızı yağar sen gittiğinde
İçime alevler doluşur
Halbuki ben kendimi karlara atarım
İçim kavur kavur yandığında
Kar da bana mı benzemiş
Kar kırmızı yağar sen gittiğinde
Kara güneşler doğar sabahlarıma
Gözlerimde güneşi görecek
Fer kalmadığında
Gözlerimin nuru sayardım seni
Şimdi sen yoksun bu yüzden
Kara güneşler doğar sabahlarıma
Sözlerin savaşlar bitirirdi
Yalnız kaldığımda savaşım başlar
Kendim kendimi yer
Tek kelime etmez olduğundan beri
Savaş meydanıyım
Keşke sözlerinden birini
Armağan etseydin bana
Sözlerin savaşlar bitirirdi
İntihar gibi duruyorsun karşımda
Çekici bazen ama geri dönüşü yok
Saçların ilmik
Gözlerin son nefesim
Son çırpınışlarımdır sözlerin
İntihar gibi duruyorsun karşımda
Çekici bazen ama geri dönüşü yok

[Halit Oguz]

şiirin acemiliği için özür dilerim. yazılalı iki yıldan daha fazla oldu. iyi ve kötü yanlarıyla yoruma açık olsun istedim.